Aunque no es en absoluto necesario, consideramos oportuno declarar que las disposiciones establecidas anteriormente no se aplican a los obispos denominados Obispos Titulares . Se trata de obispos que, TRAS SER PROMOVIDOS A LA DIGNIDAD EPISCOPAL, SON HONRADOS POR EL ROMANO PONTÍFICE CON EL TÍTULO de antiguas Iglesias Catedrales que antaño florecían, pero que ahora carecen de clero y feligreses católicos. Esto se hace para que su antigua dignidad y memoria no se desvanezcan por completo.
Como estos obispos no toman posesión de sus sedes (cuya posesión, como hemos dicho, es lo que los obispos están obligados a tomar para cumplir su oficio) y como ningún pueblo está confiado a su gobierno, es claro que carecen del ejercicio práctico de la potestad recibida por la consagración episcopal y, por tanto, no están sujetos a los deberes y cargas de la solicitud episcopal.
Sin embargo, si se considera el principio de equidad y caridad episcopal, parece apropiado que también ellos ofrezcan sacrificios ocasionalmente, para que Dios contemple la miserable condición de aquellas iglesias cuyo título y nombre las honran. Lo que dijo nuestro predecesor Pío VI en la consagración del obispo de Cirene el 4 de octubre de 1778, en la Basílica de Ostiense, es perfectamente coherente con esto. Al enumerar las razones por las que la Sede Apostólica suele conferir incluso iglesias ocupadas por infieles, afirmó que debe haber alguien cuyo deber particular sea, si no gobernar a esa porción cautiva del miserable rebaño, al menos derramar continuamente oraciones y lágrimas por ella al Padre de las misericordias.
Quamquam vero minime necessarium, opportunum tamen ducimus declarare, ea quae supra constituta sunt, ad Episcopos non spectare, qui Titulares dicuntur, quique ad dignitatem episcopalem promoti, ideo a Romano Pontifice titulo decorantur Ecclesiarum Cathedralium, quae olim florentes, nunc Clero populoque catholico destituuntur, ne scilicet antiqua earum dignitas et memoria penitus deleatur. Cum enim ipsi sedium suarum possessionem non capiant, qua dumtaxat suscepta munus, diximus, Episcopi implere tenentur, cumque de populus eorum regimini tradatur, satis constat, eos uti carent usu atque nullus neque quo Clerus neque exercitio potestatis ex episcopali consecratione acceptae, ita etiam haud esse officiis atque oneribus curae episcopalis obnoxios. Sed tamen si acquitatis caritatisque episcopalis ratio habeatur, non potest non consentaneum videri, eos etiam interdum sacrificium offerre, ut respiciat Deus miseram Ecclesiarum illarum conditionem, quarum titulo et nomine ipsi honestantur. Huic rei optime congruunt quae a Pio VI Decessore Nostro in consecratione Episcopi Cyrenensis die IV octobris an. MDCCLXXVIII in Basilica Ostiensi dicta sunt: cum scilicet enumerans caussas ob quas Apostolica Sedes Ecclesias etiam ab infidelibus occupatas conferre solet, oportere, inquit, aliquem existere cui singulariter incumbat, si non regere captivam illam miseri gregis portionem, preces saltem ac lacrymas pro eadem ad misericordiarum Patrem assidue effundere.

Codicis Iuris Canonici Fontes
CARDENAL PIETRO GASPARRI
***